ΑΡΚΑΔΙ: Μέρες  πίστης και θυσίας!

Ήταν Νοέμβρης μήνας του 1866 και τότε... όταν το χέρι της λευτεριάς σημάδεψε στο Πάνθεο την Ηρώων τη θυσία των Ελεύθερων πολιορκημένων της Ιεράς Μονής Αρκαδίου.

Κι είπα, σαν άνθρωπος, ναι, να γράψω λίγα λόγια θύμησης, στολίζοντας, έτσι, με λέξεις της Κρήτης μας, λέξεις Ελληνικές, τις μικρές και μεγάλες γενιές, που έδωσαν άδολα τη ζωή τους για να θρέψουν το δέντρο της λευτεριάς.

Κι είναι αλήθεια, όσο κι αν προσπάθησα, όσο κι αν η πένα κι ο σβηστήρας αγωνίστηκαν πάνω σε τούτο το χαρτί για να δώσουν, με ευλάβεια και τέχνη ,όλο το μεγαλείο του Αρκαδιού, μονάχα μια λέξη έβγαινε διαρκώς, μια λέξη και μοναδική, η λέξη « ΘΥΣΙΑ !».

Κι αυτή η λέξη, η πιο  όμορφη λέξη στον κόσμο, η πιο ευγενική λέξη της πίστης και του χρέους, η λέξη της θυσίας … η χαραγμένη στις πέτρες και στα Άγια χώματα της Αρκαδικής  γης, η ζυμωμένη με το τίμιο αίμα περισσότερων από οκτακοσίων μαχητών ,δεν άφηνε την πένα να προχωρήσει…

Κι όσο κι αν θέλησα, όσο κι αν προσπάθησα να τελέψω το χρέος της θύμησης… όσο κι αν έκλαψα και το χαρτί μούσκεψε από τα δάκρυά μου, τα δάκρυα του Ρεθύμνου κι όλου του κόσμου, μια λέξη γραφόταν πάνω σ΄ αυτό, τόσο ευλαβικά, τόσο ουράνια… μια λέξη και μοναδική… ΘΥΣΙΑ !

Αυτή η θυσία, λοιπόν, αυτή η ύστατη πράξη ανθρωπιάς και παλικαροσύνης , ήταν το αποκορύφωμα του χρέους των μαχητών της λευτεριάς, ενάντια στα στίφη του Μουσταφά πασά, ενάντια στην υποταγή και την ταπείνωση…

Κι αυτή η θυσία, μέσα από το μεγαλείο της σιωπής, η ποτισμένη με τη ζώσα πίστη της Χριστιανοσύνης, ήταν το δικό μας χρέος της θύμησης… το ευγενικό χρέος   της ευγνωμοσύνης για μας τους κατοπινούς…

Και το δικό μας χρέος, φίλοι μου, η παρακαταθήκη των ηρώων του Νοέμβρη του 1866,το βαρύ φορτίο για μας, είναι η συνέχιση της θυσίας… είναι να ακολουθήσουμε την ίδια πορεία μέχρι την πύλη της Ιεράς Μονής του Αρκαδίου, ναι, κι αν μπορέσουμε, με το λόγο και το έργο μας, να φτάσουμε μέχρι την πύλη του ουρανού, εκεί στο Φως, για να ανταμώσουμε τους ήρωες της Κρητικής γης.

Αυτή η συνέχιση  της θυσίας, μας δίνει το δικαίωμα, αλλά και το κουράγιο να μιλάμε στις απλές καρδιές του τόπου μας και βέβαια   στους ηγέτες της κάθε εποχής… και να τους υπενθυμίζουμε… το τόλμημα των πατεράδων μας να σπάσουν τα δεσμά της δουλείας ,να σταθούν όρθιοι… να αγωνίζονται… να θυσιάζονται για την ελευθερία και την πατρίδα ,για την πίστη μας ,για τον Χριστό μας !

Και σήμερα, στην εποχή μας, στην 3^η χιλιετηρίδα, εν έτει 2016,είναι ώρα και πάλι των Ελλήνων και της Κρήτης, με σημαία και σύμβολο ιερό ! το Αρκάδι των αγώνων και της λευτεριάς  και της θυσίας, σύμβολο πανανθρώπινο, σημαία ζωγραφισμένη με αίμα ηρώων, με πίστη, με λέξεις και προσευχές !

Αυτές τις μέρες, τις στιγμές που ο επισκέπτης θα διαβεί το πλακόστρωτο μέχρι την πύλη της  Ιεράς Μονής Αρκαδίου , έστω για λίγο, ας σταθεί ευλαβικά… κι αν θέλει, ας γονατίσει… κι εκεί, μέσα από τη σιωπή  του, ας στείλει  ένα  «ευχαριστώ !» γι αυτούς που τόλμησαν  !  ναι ,τόλμησαν ! για την λευτεριά ! για την πίστη ! για την πατρίδα!

Οδεύοντας προς το  Αρκάδι του κόσμου ! Μέρες πίστης και θυσίας !

Του Γεωργίου Χριστοφόρου Καραβιώτη