Πρώτος προορισμός ήταν η Πυροσβεστική Υπηρεσία στα Τρία Μοναστήρια. Μας υποδέχτηκαν εγκάρδια δύο πυροσβέστες: Ο κ. Ηλίας Τσόλης και ο κ. Μανόλης Ανυφαντάκης, οι οποίοι μας έκαναν μια όμορφη και κατατοπιστική παρουσίαση σ’ ένα από τα μεγάλα οχήματα της Υπηρεσίας. Παιδιά και γονείς ανακαλύψαμε ότι μέσα σ’ ένα τέτοιο όχημα που πολλές φορές βλέπουμε να περνάει σφυρίζοντας, δεν υπάρχει μόνο νερό, όπως ίσως νομίζαμε, αλλά, κάθε τέτοιο όχημα είναι ένα ολόκληρο κινητό συνεργείο από αντλίες που πετούν νερό και αφρό σε περίπτωση πυρκαγιάς και αντλίες που αντλούν νερό σε περίπτωση πλημμύρας. Επίσης υπάρχει ξυλοκοπτικό σε περίπτωση που θα πέσει ένα δέντρο, πριόνι για τις λαμαρίνες σε περιπτώσεις ατυχημάτων προκειμένου να απεγκλωβιστούν άνθρωποι που κινδυνεύει η ζωή τους. Υπάρχει ακόμα φορείο, και τα συναφή εργαλεία σε περίπτωση ανάσυρσης τραυματισμένου από γκρεμό, αλλά και κράνη και μάσκες για την ασφάλεια των πυροσβεστών. Η χαρά βέβαια των παιδιών κορυφώθηκε όταν έπιασαν τα ίδια την αντλία και πέταξαν νερό αλλά και όταν μπήκαν μέσα στο Πυροσβεστικό όχημα και έκαναν βόλτα γύρω από το κτίριο.

   Αυτό που όλοι, μικροί και μεγάλοι καταλάβαμε σ’ αυτή μας την επίσκεψη, είναι ότι οι Πυροσβέστες είναι άνθρωποι παντός καιρού και κάθε εποχής. Το καλοκαίρι τρέχουν να σβήσουν τις φωτιές, το χειμώνα τρέχουν στα πλημμυρισμένα σπίτια ή μαγαζιά για να αντλήσουν τα ύδατα και δυστυχώς, όλες τις εποχές του χρόνου, στα δύσκολα περιστατικά των τροχαίων ατυχημάτων. Αλλά και σε κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας είναι έτοιμοι να επέμβουν σε περίπτωση εγκλωβισμού κάποιου σε ασανσέρ, ακόμα κι όταν μια γάτα βρίσκεται πάνω σ’ ένα δέντρο και δεν μπορεί να κατέβει, όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο κ. Ηλίας.

   Βρέξει, λιάσει, φυσήξει, λοιπόν, οι πυροσβέστες μας, οι καλοί μας φύλακες, είναι σε επαγρύπνηση προκειμένου να επιτελέσουν το δύσκολο και πολλές φορές επώδυνο αυτό λειτούργημα της σωτηρίας της φύσης, της περιουσίας αλλά κυρίως της ίδιας της ανθρώπινης ζωής  - και όχι μόνο- με αυτοθυσία, βάζοντας σε κίνδυνο πολλές φορές ή και ακόμα κάποιες φορές, θυσιάζοντας, τη δική τους τη ζωή. Γι’ αυτό τους ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας, όλους, αλλά ιδιαίτερα τους δύο πυροσβέστες που μας έμαθαν τόσα ωραία και χρήσιμα πράγματα, αλλά και το νέο διοικητή της Υπηρεσίας στο Ρέθυμνο, τον κ. Μανόλη Ακουμιανάκη, με του οποίου εντολή πραγματοποιήθηκε αυτή η όμορφη και διαφωτιστική ξενάγηση και του ευχόμαστε, ο Κύριος να του δίνει δύναμη και σοφία για να μπορεί να επιτελεί απερίσπαστος το καθήκον του, από τη θέση την οποία, ο Θεός τον έταξε να υπηρετήσει.

   Δεύτερος και τελευταίος προορισμός, το γηροκομείο Ρεθύμνου. Εκεί, στο χώρο αυτό στον οποίο φιλοξενούνται ηλικιωμένοι που δεν έχουν οικογένεια, ή που έχουν αλλά αδυνατούν να τους φροντίσουν ή ακόμα και αδιαφορούν, γιατί όπως λένε «ένας γονιός μπορεί να μεγαλώσει δέκα παιδιά αλλά δυστυχώς δέκα παιδιά αδυνατούν να φροντίσουν έναν γονιό», εκεί σ’ αυτό το χώρο η ψυχή μας γέμισε ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια νιώσαμε χαρά που αντικρίσαμε στα πρόσωπα των παππούδων και των γιαγιάδων τη χαρά και την ικανοποίηση που κάποιοι τους επισκέφθηκαν, έστω κι αν δεν είναι συγγενείς τους, έστω και για λίγη ώρα, την οποία χαρά έδειξαν με τις μαντινάδες και τα τραγούδια που μας είπαν και από την άλλη νιώσαμε λύπη, γιατί οι περισσότεροι απ’ αυτούς είχαν μεγαλώσει παιδιά , τους είχαν δώσει ίσως όλα όσα μπορούσαν και σίγουρα πολλή αγάπη… Και τώρα βρίσκονταν εκεί , στο χώρο αυτό - όσο καλά κι αν περνούν, πράγμα το οποίο παραδέχτηκαν όλοι - να είναι ουσιαστικά μόνοι , γιατί πλέον είχαν γίνει βάρος. Ευχή όλων μας είναι , οι δικοί τους να τους επισκέπτονται όσο πιο συχνά μπορούν. Αλλά και όλοι εμείς, μπορούμε, όχι μόνο τέτοιες μέρες, αλλά κάθε μέρα του έτους να τους επισκεπτόμαστε και να τους χαρίζουμε, ένα χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα, μια παρηγορητική χειραψία και γιατί όχι μια αγαπητική αγκαλιά , που τόσο πολύ έχουν ανάγκη.

   Ευχαριστούμε πολύ την υπεύθυνη του παραρτήματος, Ζωή Σιταρένιου – Μπριλάκη, αλλά και την κοινωνική λειτουργό Ελένη Μπέλση , η οποία μας ξενάγησε με χαρά και χαμόγελο προσφέροντας στα παιδιά ένα κέρασμα.

   Βαδίζοντας το δρόμο προς το Γολγοθά και περιμένοντας με ελπίδα την Ανάσταση, ευχόμαστε σε όλους, μαζί με τον Κύριο και με τη δύναμη τη δική Του, να σταυρωθούν τα πάθη μας και να συμβεί το μεγαλύτερο θαύμα που μπορεί να υπάρξει στη ζωή μας, η μεταστροφή και η μετάνοιά μας, έτσι ώστε, φέτος, να ζήσουμε και να βιώσουμε πραγματικά το μεγάλο αυτό γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου μας, αφού πρώτα θα έχει επιτελεστεί μέσα μας και τότε, σίγουρα δεν θα φύγουμε μετά το Χριστός Ανέστη, αλλά θα παραμείνουμε στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, να κοινωνήσουμε των αχράντων μυστηρίων μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης και φεύγοντας, εκτός από τη γεύση της Θείας Κοινωνίας που θα έχουμε στα χείλη μας, σίγουρα θα έχουμε και στην ψυχή μας το άρωμα της αφθαρσίας το οποίο θα μας εδραιώσει το επιστέγασμα της Λαμπρής αυτής Θείας Λειτουργίας, ο Κατηχητικός Λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «νηστεύσαντες καί μή νηστεύσαντες, εὐφράνθητε σήμερον. Ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ὁ μόσχος πολύς, μηδείς ἐξέλθη πεινῶν. Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως˙ πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ ἐφάνη γάρ ἡ κοινή Βασιλεία. Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος; Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι. Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες. Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος. Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΚ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ