Η  όμορφη  και  ηλιόλουστη  μέρα  μας,  ξεκίνησε  με  προσκύνημα  στην  πανέμορφη  Μονή  της  Αγίας  Κυριακής  στο  Βαρύπετρο  Χανίων.  Αυτό  το  νέο μοναστικό συγκρότημα, είναι  μετόχι  της  Ιεράς  Μονής  Χρυσοπηγής,  αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Χριστού. Η επέκταση αυτή αποτελεί συνέχεια της μακραίωνης ασκητικής παράδοσης της Μονής Χρυσοπηγής που βρίσκεται σε απόσταση 3 χλμ. από την πόλη των Χανίων, στη διαδρομή προς το λιμάνι της Σούδας. To μετόχι, μνημείο του 17ου αιώνα, βρίσκεται σε θαυμάσια περιοχή, η οποία περιλαμβάνει αισθητικό δάσος, μικρό φαράγγι, που το χειμώνα διασχίζεται από ποτάμι, και πολλά σπηλαιώδη παρεκκλήσια, στα οποία οδηγούν λιθόστρωτα μονοπάτια. Η  αναστήλωση  του  έγινε – όπως  μας  είπε  η  καλοσυνάτη  μοναχή  Θεοσέμνη, η  οποία  μας  καλωσόρισε  εγκάρδια  και  μας  μίλησε  για  τη  Μονή- μετά  από  υπόδειξη  του  Αγίου  Πορφυρίου  του  Καυσοκαλυβίτου.  Χωρίς  ποτέ  να  έχει  επισκεφθεί  το  μέρος,  γνώριζε  ακόμα  και  σε  ποιο  σημείο  υπήρχε  νερό. Έτσι  δημιουργήθηκε  αυτό  το  μοναδικό   πνευματικό  στολίδι  του  νομού  Χανίων,  το  οποίο  αναπαύει,  αγαλλιάζει και  θεραπεύει  την  κάθε  ψυχή  που  το  επισκέπτεται. Το  ανηφορικό  λιθόστρωτο  δρομάκι  που  μπορεί  κανείς  ν’  ακολουθήσει  για  να  ανέβει  στο  καινούριο  μοναστήρι,  στην  κορυφή  του  λόφου,  μπορεί  να  είναι  κουραστικό  αλλά  τόσο  η  διαδρομή ,  όσο  και  ο  προορισμός,  σε  ανταμείβουν  και  με  το  παραπάνω, αφού  νιώθεις  σαν  να  βρίσκεσαι  στον  παράδεισο.  Αν   ο  κήπος  της  Εδέμ  βρισκόταν  πάνω  σε  λόφο, θα  ήταν  κάπως  έτσι.

   Αφού  ευχαριστήσαμε  τις  καλοσυνάτες  και  φιλόξενες  μοναχές  τόσο   για  τη  φιλοξενία και  το  κέρασμα,  όσο   και  για  τα  βιβλία  τα  οποία  μας  χάρισαν  για  να  τα  διαβάζουμε  στα  παιδιά   στις  συνάξεις  μας,   επισκεφθήκαμε   ένα  άλλο  προορισμό,  τον  οποίο – όπως  και  το  μοναστήρι- επισκεπτόμασταν  πρώτη  φορά:   Το  Βοτανικό πάρκο,  που  βρίσκεται  στους  πρόποδες  των  Λευκών  Ορέων.    Αντικρίζοντας κανείς το πάρκο και τις εγκαταστάσεις του, είναι αδύνατο να φανταστεί πως είναι αυτή η ίδια έκταση των 150-200 στρεμμάτων που κάηκε ολοσχερώς στην πυρκαγιά του 2003,  είναι  η  ίδια  που σήμερα ξαναγεννιέται κυριολεκτικά μέσα από τις στάχτες της. Περπατώντας σε ένα καταπράσινο περιβάλλον γνωρίσαμε περισσότερα από 150 είδη φρουτόδεντρων,  δεκάδες βότανα, φαρμακευτικά και καλλωπιστικά φυτά. Καταμεσής του πολύχρωμου, ζωντανού τοπίου στέκει μια καμένη αιωνόβια ελιά, ως δείγμα μνήμης και σημείο αναφοράς στη θλιβερή πυρκαγιά του 2003, η  οποία  έκαψε  χιλιάδες  ελαιόδεντρα,  αλλά  και  η  οποία  έγινε  αφορμή  να  δημιουργηθεί  το  μοναδικό  αυτό  στολίδι  της  φύσης. Μετά  από  μια  πεζοπορία  μίας  ώρας  και  30  λεπτών,  κουρασμένοι  αλλά  ευχαριστημένοι από  τη  βιοποικιλότητα   που  αντίκρισαν  τα  μάτια  μας, φάγαμε με  όρεξη   στο  εστιατόριο  του  πάρκου  και  απολαύσαμε το  νοστιμότατο  φαγητό  με  θέα   την  παραδεισένια  αυτή  ομορφιά  της  φύσης.

   Τέλος  ήπιαμε  τον  καφέ  μας  στο  Bowling  center  κι  αφού  τα  παιδιά  ευχαριστήθηκαν  παιχνίδι,  επιστρέψαμε  στην  πόλη  μας,  γεμάτοι  εμπειρίες όλων  των  ειδών, θρησκευτικές,  φυσιολατρικές,  ψυχαγωγικές, περιμένοντας  με  ανυπομονησία  την  επόμενη  εξόρμησή  μας,  για  την  οποία  ευχόμαστε  και  πιστεύουμε  να  είναι  το  ίδιο  όμορφη, αφού  κατά  γενική   ομολογία,  τούτο  το  τελευταίο  οδοιπορικό, ήταν  το   ομορφότερο   απ’  όλα, ίσως  γιατί  ήρθαμε  σ’  επαφή,  όχι  μόνο  με  το  Δημιουργό,   ο  οποίος  «τα  πάντα  εν  σοφία  εποίησεν»,  αλλά  και  με  την  ίδια  τη  φυσική  δημιουργία  η  οποία   συμμαρτυρεί  και  διακηρύττει  περίτρανα,  την  ύπαρξη,   την  παρουσία  αλλά  και  τη  λυτρωτική  επέμβαση  του  Θεού  στη  ζωή  του  κάθε  ανθρώπου,  τον  οποίον  υπεραγαπά,  με  μοναδικό  σκοπό  τη  σωτηρία  και  την  επαναγωγή  του,  στο  καθ’  ομοίωσιν,  αφού  όπως  ξέρουμε,  ο  Θεός  θέλει  και  ποθεί  διακαώς  «πάντας  ανθρώπους  σωθήναι  και  εις  επίγνωσιν  αληθείας  ελθείν».

   Ευχόμαστε  σε  όλους  Καλή,  δημιουργική  και καρποφόρα,   Αγία  και  Μεγάλη  Τεσσαρακοστή  και  ας μην  ξεχνάμε  τα  λόγια  του  Αγίου  Ιωάννου του  Χρυσοστόμου  για  το  τι  σημαίνει  πραγματική  νηστεία: «Να επιδείξουμε την αληθινή νηστεία, εννοώ δηλαδή την αποχή από τα κακά. Διότι αυτό είναι ή νηστεία. Επειδή η αποχή από τα φαγητά γι αυτό μας έχει παραδοθεί για να χαλιναγωγήσει την δύναμη της σαρκός καί να κάνει τον ϊππο των επιθυμιών μας πιο πειθαρχικό. Αυτός πού νηστεύει οφείλει περισσότερο από όλους να χαλιναγωγεί τον θυμό, να έχει διδαχθεί την πραότητα καί την επιείκεια, να έχει ταπεινή καρδιά, να απομακρύνει τίς ενθυμήσεις των άτοπων καί ανάρμοστων επιθυμιών... να είναι ανώτερος από τα χρήματα, να ελεεί με μεγάλη γενναιοδωρία καί να αποδιώκει από την ψυχή του κάθε κακία προς τον πλησίον» (Ρ.G.53, 74-75).  Αμήν.

Από την Ενορία